Gastvrij Inloophuis Borne biedt aandacht en begrip voor naasten van mensen met ‘onbegrepen gedrag’

BORNE – In een tijd dat de overheid steeds meer zorgoplossingen neerlegt bij de burgers en deze zelfde burgers al maar minder tijd en ruimte hebben om naar anderen om te zien, is de blijvende inzet en het mededogen van vrijwilligers steeds belangrijker. Deze hulpvraag kan heel concreet zijn bij mensen die dag-in-dag-uit als naaste de zorg en verantwoordelijkheid voelen voor iemand in de eigen omgeving met, wat misschien het best omschreven kan worden als, onbegrepen gedrag. Met het specifieke doel om juist voor deze naasten een luisterend oor te hebben is in 2016 de stichting Zelfregieteam Borne opgericht. Het is een initiatief dat volledig draait op vrijwilligers. Eén van de eerste stappen die het bestuur nam was het opzetten van het Inloophuis Borne, bedoeld om de ‘naasten van…’ een veilige plek te bieden om gelijkgestemden te ontmoeten, zorgen te delen en steun te zoeken. Leny Zomer (links) is de coördinator en contactpersoon namens het Inloophuis Borne, dat gastvrij onderdak vindt in het wijkcentrum De Letterbak aan de Clematishof. Samen met stichtingsvoorzitter Ben van der Weide, Hette Velten (rechts) en ervaringsdeskundige Vivian Heemskerk vertelt Leny over dit bijzondere project. Ook inloopgast Marianne is aangeschoven.

Leny Zomer: ‘Wat ons vooral heeft verrast is dat er zoveel meer mensen zijn die iemand in hun omgeving hebben met onbegrepen gedrag en al gauw het gevoel hebben nergens heen te kunnen. Het kan gaan om iemand in de familie, maar ook op het werk, in de buurt of de vriendenkring. Als het niet meer gaat komen deze naasten met hun vragen en zorgen in eerste instantie terecht bij de huisarts of het maatschappelijk werk, maar dan volgt al snel de keuze tussen niets of een doorverwijzing. Wat deze naasten absoluut niet willen is dat zij zelf in het zorgcircuit terecht komen.’ Na een aarzelende start zien Leny en de vrijwilligers dat meer en meer naasten het Inloophuis Borne weten te vinden. Wat zij aantreffen is een hartelijke ontvangst en een luisterend oor. Daar ligt tegelijk ook de grens, want het Inloophuis Borne behandelt niet. ‘Ons begrip is onze grens! We zijn geen behandelaars en dus geen concurrentie van de professionele hulpverleners’, aldus Leny. Het Inloophuis Borne opent de deur op woensdag van 13 tot 16 uur en op zondag van 17 tot 20 uur.

Brede samenwerking

De stap voor naasten om hulp te zoeken of in contact te komen met andere naasten is nog altijd groot, ondanks de open deur van het Inloophuis Borne. Inmiddels begint de loop op gang te komen Om de bekendheid te vergroten werkt het Zelfregieteam Borne intensief samen met meerdere organisaties en instellingen, zoals Wijkracht, TMZ Carint, de gemeente, Mediant, Zorgplus en meer. De professionele werkers in de zorg die tijdens hun werk in contact komen met naasten kennen het Inloophuis Borne, vertellen er over en laten naar eigen inzicht een visitekaartje achter. Ben van der Weide: ‘We noemen dat wel eens gekscherend het steunkous-moment. In de vastgestelde beperkte minuten die de wijkverpleging heeft, zien zij ook het nodige van wat er verder om hen heen gebeurt.’ Het Zelfregieteam Borne werkt daarnaast samen met de landelijke organisatie Sensoor, zodat de naasten 24 uur per dag iemand kunnen bereiken. Het visitekaartje bevat alle contactgegevens.

Grote nadruk op integriteit

De vrijwilligers van het Zelfregieteam Borne werken vanuit Het Inloophuis Borne, maar gaan er ook op uit wanneer naasten schroom hebben of fysiek niet in staat zijn om te komen. ‘Dan gaan we er heen. Nog altijd merken we dat de drempel hoog is’, vertelt Vivian Heemskerk. De ervaring wijst uit dat naasten te vinden zijn in alle lagen van de bevolking. ‘Veel naasten hebben een schuldgevoel. Het is een grote stap om met erge problemen aan te komen.’ Om die reden legt Leny een grote nadruk op de integriteit van de vrijwilligers. Iedere woensdag en zondag zijn er telkens twee vrijwilligers aanwezig om de naasten welkom te heten en om iets van een familiegevoel te creëren. ‘Je wordt hier niet afgewezen en voelt begrip. Naasten hoeven hier beslist niet bang te zijn voor een ‘nou even niet’-reactie die ze in eigen kring vaak ervaren’, legt Hette uit.

Bron: Artikel in de “Week van Borne” 27 december 2017